Een tweede ras er bij

Onze zoektocht eindigde bij het vinden van de Volpino Italiano.

Na een jarenlange zoektocht naar een ,voor ons geschikt, 2^e ras, stopte deze zoektocht eind 2009 met het vinden van de Volpino Italiano.

Tijdens mijn Italiaanse avonturen met de Cane Corso Italiano stuitte ik meerdere keren op de Volpino Italiano die in groepjes van ongeveer 10 a 15 exemplaren vertegenwoordigd waren op de Italiaanse rassen shows. Ik vond ze er leuk uitzien en dat was het dan tot 2009. Enig speurwerk op internet leverde mij het belangrijke gegeven op dat er weinig genetisch bepaalde afwijkingen in het ras voorkomt. De afwijkingen die voor kunnen komen zijn de patella luxatie en in nog mindere mate voorkomende lensluxatie.

In 2010 kwam ik erachter dat Eline Jagtenberg een nestje in het vooruitzicht had, de in Portugal levende Jolie( Anita) zou gepaard gaan worden aan Toto ( Questore Dell`Antica). Ik liet mij op de wachtlijst plaatsen voor een pupje, maar kennis van het ras en karakter had ik niet doordat er simpelweg geen Volpino is Nederland leeft waarvan je het karakter kunt observeren. Ik ging ervan uit dat als het tegenviel pupje gewoon oud bij ons zou worden zonder daarmee te gaan fokken.

In het voorjaar kwam de mail van Eline dat Jolie loops was geworden en dat Toto werd gehaald vanuit Milaan. Ik viel met mn neus in de boter en tijdens de kennismaking met Eline, Toto en Jolie was een dekking een feit. Ik ben wel wat gewend aangezien ik meerdere Cane Corso heb en enkele nestjes heb gefokt, maar oooohhh wat viel het wachten zwaar op de bevalling en de komst van ons pupje.

Op 29 juli werden er 3 reutjes geboren en daarvan werd Volpe Vlokje onze pupperdewup. Pulce werd zijn naam( spreek uit Poeltsje, Itailiaans voor Vlo).

Het was wel heel iets anders dat die grote zware molossers die ik gewend was maar ik viel al heel erg snel voor het stoere karakter van een Volpino. Niets geen gemiep, gewoon een grote waakse hond in kleine verpakking.

Het toeval wilde dat een vriendin van me in het voorjaar 2011 vroeg of ik mee wilde naar Noorwegen om een pup voor haar te halen. Ze vertelde dat er een Pyrenese berghondenfokker ook een paar Volpini had. Een bezoek aan die website vertelde dat die fokker haar Volpini te koop aanbood. Ze waren wat minder goed bestand tegen de Noorse koude winters. Om een lang verhaal kort te maken, ik zat 1.5 week later, samen met de vriendin in de auto naar Noorwegen om Qyriah en Frida en haar pup op te halen. Thuis aangekomen werd Qyriah haar naam omgedoopt in Dolly.

Enkele weken later kreeg ik bericht van Rossano Oeyangen , waar ik op de wachtlijst stond voor een teefje dat er 2 nestjes Volpini , met in totaal 5 teefjes,waren geboren. In de zomer van 2011 vloog ik met een andere vriendin een dagje naar Italië om Clara( roepnaam Linate)op te halen.

Inmiddels ben ik met naast het Cane Corso virus nu ook besmet met het Volpino virus. D.w.z. als je er 1 hebt wil je meer.

Zowel Pulce, Frida als Dolly doen het ook nog eens goed op de show. Pulce is Nederlands Jeugdkampioen en clubwinnaar 2011. Frida was nog nooit op een show geweest, maar werd op 9 jarige leeftijd in 3 show veteranenkampioen. Frida vindt het geweldig om te kunnen showen.

Dolly was al Noorskampioen toen ik haar ophaalde, inmiddels heeft ze nu al 3 CAC, nog 1 CAC te gaan en dan is ze ook Nederlands kampioen.